Samaritaan?

Gisteravond een wat vervreemdende ervaring gehad. Fietste rond half elf naar huis, tot vlak voor mij plotseling een fietser stopte. Ik kon haar nog net ontwijken, maar zij viel op de stoep, met de fiets over zich heen. Ik voelde me een beetje schuldig: misschien was ze van mij geschrokken, had ze niet gemerkt dat ik achter haar fietste. Ik stopte ook, maar de vrouw leek op het eerste gezicht in orde. Tot ze niet in staat bleek op te staan. Heb toen maar haar fiets opgepakt en weggezet. Ze kon nog steeds niet opstaan en toen bleek waarom: ze was heel erg dronken en was gewoon omgevallen met fiets en al. 

 

Ik had natuurlijk door kunnen fietsen, maar het idee haar daar achter te laten, stond me niet aan. Stel je voor dat ze weer zou omvallen, maar dan op de weg in plaats van de stoep? En toen zaten we zomaar samen op de stoep, 's avonds laat. Een beetje te babbelen... Ik probeerde uit te vissen of ik iemand voor haar kon bellen. Of ze alleen woonde of dat er iemand op haar wachtte. Haar antwoorden waren tegenstrijdig. Uiteindelijk zijn we samen naar haar huis gelopen, stukje voor stukje, want ze had last van hartkloppingen en moest regelmatig even halt houden. De weg naar huis wist ze ongeveer en met een kleine omweg kwamen we er uiteindelijk toch. Ik heb gewacht tot ze - met enige moeite - de voordeur open had en naar binnen was. 

 

Ze vond het erg grappig dat ik haar naar huis bracht - je bent een gekke pannenkoek! - maar ik vraag me nog steeds af of ik niet meer had moeten doen: kijken of er iemand thuis was bijvoorbeeld. Stel je voor dat ze van de trap is gevallen en niemand vindt haar? Hoe verantwoordelijk ben je voor een onbekende voorbijganger? Waar houdt je verantwoordelijkheid voor een kwetsbare vreemde op? Op straat? Op de stoep bij de voordeur? Als hij veilig in zijn eigen bed ligt? En de volgende ochtend dan? Wie het weet, mag het zeggen!